02 Sweet kiss

หลังจากที่จองกุกอุ้มฉันออกมานอกซุปเปอร์แล้ว​ เขาก็จัดการวางฉันลงบนเบาะที่นั่งข้างคนขับ เขาไม่ได้ถามว่าฉันเป็นอะไร อาจจะเพราะว่าฉันยังตัวสั่นอยู่ หลังจากจองกุกปิดประตูรถฝั่งฉันก็รีบวิ่งไปเปิดประตูอีกฝั่งแล้วนั่งลง เขาหันมาคาดเข็มขัดนิรภัยให้ฉันและตัวเองก่อนจะเริ่มสตาร์ทรถ ระหว่างทางกลับบ้านเราสองคนไม่มีใครพูดอะไร มีแต่มือของจองกุกที่กุมมือข้างหนึ่งของฉันไว้แล้วลูบวนเบาๆ​​ขณะที่เขาขับรถไปด้วย

ฉันไม่เคยเล่าเรื่องอดีตของฉันกับผู้ชายคนนั้นให้จองกุกฟัง เขาไม่เคยถามและฉันก็ไม่อยากพูดถึงมันเหมือนกัน

เมื่อจองกุกขับรถมาถึงคอนโดของเรา เขาก็พาฉันขึ้นห้อง เมื่อเปิดประตูแล้วฉันก็รีบเดินไปที่เตียงทันที ฉันทิ้งตัวลง เอนหน้าซบกับหมอน แล้วนอนนิ่ง อยากจะพยายามลืมภาพที่พึ่งเห็นมาแต่ไม่สามารถทำได้ ฉันยังรับความจริงที่ว่าผู้ชายคนนั้นกลับมาไม่ได้

ฉันรู้สึกได้ถึงแรงกดบนเตียง คงจะเป็นจองกุก เขาเข้ามากอดฉันไว้ กดหัวของฉันให้ซุกหน้าลงบนอกของเขา นิ้วมือของเขาเช็ดปาดคราบน้ำตาที่ข้างแก้มของฉัน จองกุกจูบย้ำเบาๆที่ขมับของฉันอยู่ซักพัก มือเขาอีกข้างลูบขึ้นลงที่หลังฉันช้าๆ เรานอนกันอยู่อย่างนั้นจนเวลาผ่านไปนานหลายชั่วโมง

"จองกุกไปอ่านหนังสือเถอะ พี่ฮวาดีขึ้นมากแล้ว" ฉันไม่อยากให้จองกุกเสียเวลามาปลอบฉันต่อ เขามีหนังสือที่ต้องอ่านและการบ้านที่ต้องทำ

"ผมหาอะไรให้พี่ฮวาทานก่อนดีกว่า แล้วผมจะอ่านหนังสือต่อ "

"แต่พี่ฮวาไม่หิว กินอะไรไม่ลงหรอก"

"ไม่ได้ครับ พี่ฮวาต้องกินยา" เรื่องยาเป็นเรื่องเดียวที่จองกุกไม่ยอมให้ฉันปล่อยละเลย เขาเคร่งครัดและกำชับว่าฉันควรกินยาเป็นประจำให้สม่ำเสมอทุกครั้ง

"อื้อ ก็ได้"

"พี่ฮวาแน่ใจว่าดีขึ้นแล้วใช่ไหมครับ ผมจะได้ลงไปซื้ออะไรให้พี่ฮวาทานหรือพี่ฮวาอยากจะลงไปกับผม" จองกุกคงไม่อยากให้ฉันอยู่คนเดียวเท่าไหร่นักเขาเลยชวนฉันลงไปด้วย

"พี่ฮวาอยู่ข้างบนดีกว่าค่ะ" ฉันไม่อยากออกไปเจอผู้คนในตอนนี้ กลัวว่าจะเจอผู้ชายคนนั้นอีก...

"โอเคครับ ผมจะรีบกลับมานะ" จองกุกจูบที่หน้าผากฉันก่อนจะลุกออกไปจากเตียง

ฉันขดตัวอยู่ในผ้าห่มหลังจากจองกุกออกจากห้องไปแล้ว พยายามสงบจิตสงบใจให้นิ่งมากที่สุด จองกุกทำให้ฉันอารมณ์ดีขึ้นมามากแล้ว ฉันไม่ควรกลับไปคิดถึงเรื่องผู้ชายคนนั้นอีกแม้ว่าจะทำได้ยากก็ตาม

เวลาผ่านไปไม่ถึงสิบนาทีจองกุกก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับถาดและอาหารที่วางอยู่บนนั้น มีทั้งยาของฉันและแก้วน้ำเปล่าวางอยู่ด้วย เขายกถาดมาวางที่โต๊ะข้างเตียงก่อนถามฉัน

"ให้ผมป้อนไหมครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ พี่ฮวาทานเองได้" ฉันส่ายหน้าให้กับคำถามของเขาก่อนจะลงมือกินมื้ออาหารที่จองกุกหามาให้ ฉันกินไปได้แค่ครึ่งนึงก็วางช้อนลงแล้วกินยากับน้ำตาม จองกุกหยิบถาดจานและแก้วนำไปล้างให้ฉันเหมือนเดิมแล้วเดินกลับมาหาฉันที่เตียง

"ไม่ไปอ่านหนังสือหรอ" ฉันสงสัย

"ไม่มีอารมณ์อ่านแล้วครับ วันนี้งดอ่านหนังสือหนึ่งวัน อยากกอดพี่ฮวามากกว่า" แฟนเด็กพูดก่อนจะทิ้งตัวลงที่เตียง ซุกหน้าที่ซอกคอของฉันแล้วนอนกอดฉันไว้

ฉันไม่ได้พูดอะไรต่อ ส่วนเขาก็เงียบไป

"ถ้าพี่ฮวาอยากเล่าให้ผมฟังเมื่อไหร่ ผมก็ยินดีรับฟังนะครับ" จองกุกเอ่ยขึ้นหลังจากเงียบไปนาน ตอนแรกฉันนึกว่าเขาหลับไปแล้วซะอีก

"อื้อ" ฉันตอบเสียงเบากลับไปแล้วพลิกตัวหันไปหาจองกุก ลมหายใจของเขาเป่ารดซอกคอฉัน ทำเอาขนลุกซู่

"จริงสิ วันนี้พี่ฮวาพึ่งรู้ว่าจองกุกขับรถเป็นด้วย ไปแอบฝึกมาตอนไหนน่ะ" ฉันขยับหน้าลดลงมาให้สายตาเราอยู่ระดับเดียวกัน ดวงตาใสของเขาสะท้อนแสงจากโคมไฟที่หัวเตียง

"นานแล้วครับ กะว่าจะเซอร์ไพรส์​พี่ฮวาซะหน่อยแต่ไม่ทันแล้ว" จองกุกพูดแล้วทำหน้ามุ่ย ยิ่งดูน่าเอ็นดูไปกันใหญ่

"แต่พี่ฮวาชอบนะ ทีหลังขับให้บ่อยๆสิ"

"ได้เลยครับ ผมอยากขับพาพี่ฮวาไปไหนมาไหนบ้างเหมือนกัน"

เวลาผ่านไปจนถึงวันที่จองกุกเข้าสอบมหาลัย เมื่อออกจากห้องสอบมาจองกุกก็เห็นฉันที่นั่งรออยู่ที่รถ เขายิ้มกว้างแต่ก็มีแววกังวลอยู่ที่ดวงตานิดๆ

"สอบเสร็จแล้วไม่ดีใจหรอ"

"ดีใจครับ แต่ก็กังวลอยู่นิดหน่อย" จองกุกเปิดประตูฝั่งคนขับแล้วสตาร์ทรถก่อนพูดขึ้น

"ไม่ต้องกังวลหรอก จองกุกเก่งอยู่แล้ว ไปหาของอร่อยๆกินกันเถอะ" ฉันส่งยิ้มสดใสไปให้เขา

กว่าจะประกาศผลสอบก็คงอีกสองสามเดือน โรงเรียนของจองกุกปิดเทอมแล้ว และหลังจากนี้เขาคงจะว่างทั้งวันในขณะที่ฉันเริ่มเข้าสู่ช่วงสอบไฟนอล ในอีกไม่กี่เดือนจองกุกก็จะเข้ามหาลัยด้วยเหมือนกัน เขาไม่ได้ยื่นสอบมหาลัยที่ฉันเรียนอยู่เพราะที่นี่ไม่มีคณะที่ตรงกับสายของเขา

ฉันหันไปมองจองกุก เห็นเพียงหน้าด้านข้างที่ดูดีของเขามือข้างขวาของจองกุกจับพวงมาลัยเอาไว้ สีหน้าเคร่งเครียดของเขาทำให้จองกุกดูมีเสน่ห์เข้าไปอีก ฉันเผลอยิ้มออกมา แฟนเด็กของฉันโตเป็นหนุ่มแล้วสินะ

หลังจากวันที่ฉันเห็นผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง ฉันก็ระวังตัวมากขึ้นเมื่ออยู่ในที่สาธารณะ ไม่มีวี่แววของเขาให้ฉันเห็น ทำให้ฉันเบาใจลงไปได้บ้าง

จองกุกขับรถพาฉันมาร้านอาหารที่ฉันบอกกับเขาว่าอยากกิน หลังจากที่เราทานเสร็จเรียบร้อย ก็กลับห้องมาพร้อมกับซื้อของมาตุนในตู้เย็นด้วย และพรุ่งนี้ก็เป็นวันอาทิตย์พอดี

แย่จัง พรุ่งนี้จองกุกก็กลับบ้านไปหาคุณลุงของเขาแล้ว

เช้าวันต่อมาจองกุกเก็บของสองสามอย่างใส่กระเป๋าเป้ เพื่อไปอยู่กับคุณลุงของเขาหนึ่งวันในทุกๆสุดสัปดาห์

ฉันก็ยังไม่เคยชินวันอาทิตย์ที่ไม่มีเขาอยู่ดี การมีเขาอยู่ใกล้ๆเปรียบเสมอแสงแดดอุ่นๆที่ทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่น

"เป็นอะไรครับ" จองกุกเห็นสีหน้าหมองของฉัน

"พี่ฮวาคงคิดถึงจองกุก"

"ถ้าคิดถึง ก็โทรหาผมสิครับ ผมว่างรับเสมอแหละ"

"แต่มันไม่เหมือนกัน พี่ฮวาอยากได้มากกว่านี้"

"งั้นพี่ฮวาอยากได้อะไร.."

"อยากได้จูบของจองกุก"

ฉันเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปหาจองกุก ขยับตัวต้อนจนหลังของเขาติดกับผนัง ยื่นหน้าเข้ามาจนจมูกของเราชนกัน เมื่อจองกุกรู้ว่าฉันต้องการอะไร มืออีกข้างของเขาก็กดเอวของฉันให้แนบไปกับร่างกายของเขา ระยะห่างของเราลดลงเหลือน้อยนิดจนแทบจะไม่มี ฉันสอดแขนตวัดเกี่ยวรอบเอวสอบของจองกุก เขาจ้องเข้ามาในตาฉันเหมือนขออนุญาติ แววตาของเขามีภาพฉันสะท้อนอยู่ในนั้น จองกุกไล้ปลายนิ้วขีึ้นมาผ่านไหล่มนและลากขึ้นมาถึงปลายคางของฉันแล้วกดนิ้วโป้งลงเบาๆ

จองกุกกดริมฝีปากลงมาอย่างนุ่มนวล เขาดูดดึงริมฝีปากล่างฉันเบาๆแล้วแทรกเรียวลิ้นเข้ามา มอบจูบละมุนอ่อนหวานจนฉันแทบละลายคาอ้อมกอด สัมผัสเคลิบเคลิ้มเริ่มทำให้ฉันหมดแรงที่จะยืน ดูเหมือนจองกุกจะรู้ เขาอุ้มฉันแล้วพามานั่งที่โซฟา ริมฝีปากของเรายังคงสัมผัสกันไม่ขยับออกไปไหน จองกุกเอนหลังพิงโซฟา ขาทั้งสองข้างของฉันคล่อมตักของจองกุกเอาไว้

จองกุกเพิ่มแรงกดจูบและดูดดื่มขึ้นไปอีก ปากเขาขยับเร็วขึ้นตามจังหวะลิ้นของเขา มือข้างหนึ่งของเขาประคองหลังคอของฉันเอาไว้ ริมฝีปากกดย้ำลงมาหนักๆนั่นทำให้ฉันหลุดเสียงครางออกมา ร่างกายของฉันสั่นไหว ความรู้สึกวาบวามซ่านอยู่ในอก มือที่วางอยู่บนไหล่จองกุกจับแน่นขึ้น ฉันเผยอเรียวปากขึ้นเพื่อรับสัมผัสจากเขาให้ได้มากที่สุด ไม่บ่อยนักที่จองกุกจะเป็นฝ่ายรุกหรือจูบฉันก่อน แต่เมื่อเขาจูบฉันเหมือนในตอนนี้แล้ว ร่างกายของฉันก็อ่อนยวบยาบทุกที จูบของจองกุกเป็นจูบที่แสนหวาน เย้ายวนและชวนให้ลุ่มหลง

จูบแรกของจองกุกเป็นของฉัน เราคบกันมาได้ประมาณสามเดือน ตอนนั้นฉันเป็นคนจูบเขาก่อนเอง หลังจากผละออกมาจองกุกก็หน้าแดงเป็นลูกตำลึง​ ตอนนั้นเขายังไร้เดียงสาและไม่ประสีประสา น่าแปลกที่ถึงจองกุกจะหน้าตาหล่อเหลาและมีสาวๆมากมายเข้าหา แต่จองกุกกลับไม่เคยมีจูบแรกหรือแม้แต่แฟนสาว เมื่อฉันจูบเขาบ่อยๆนานเข้าเขาก็เริ่มตอบโต้กลับมาบ้าง

"อื้อ" ฉันส่งเสียงประท้วงออกมาจากลำคอเมื่อลมหายใจกำลังจะหมด

จองกุกผละออกให้ฉันได้มีเวลาหายใจแค่ครู่เดียว เขาก็กดจูบเข้ามาหนักหน่วงกว่าเดิม จูบของเขาลึกซึ้งเนินนานจนกระทั่งจองกุกถอนริมฝีปากออกไป ใบหน้าของเรายังคงไม่ห่างกัน เสียงลมหายใจของเราสองคนหอบถี่

"ชอบไหมครับ พี่ฮวา" จองกุกคลอเคลียที่แก้มของฉันอย่างออดอ้อน

"ชอบสิ ชอบมาก จูบพี่ฮวาแบบนี้บ่อยๆสิ แต่เดี๋ยวนี้เราจูบเก่งกว่าพี่ซะอีก" พอจองกุกได้ยินเขาก็หัวเราะออกมา

"จริงหรอครับ คงเพราะมีพี่ฮวาฝึกให้บ่อยๆมั้ง"

"อย่าไปจูบแบบนี้กับใครที่ไหนรู้ไหม พี่ฮวาหวง จูบนี้เป็นของพี่ฮวาคนเดียวนะ"

"ไม่ใช่แค่จูบหรอกครับ ทั้งตัวทั้งใจของผมก็เป็นของพี่ฮวาคนเดียว" ฉันยิ้มในใจ รู้สึกเขินกับคำพูดของเขา จริงที่ทั้งร่างกายและหัวใจของเขาเป็นของฉัน ฉันกับจองกุกเคยมีอะไรกันมาแล้ว และแน่นอนว่าฉันคือคนแรกของเขา

แม้ว่าคนแรกของฉันจะไม่ใช่จองกุก เขาก็ไม่คิดซีเรียสกับเรื่องนี้และรับได้

"ปากหวาน" ฉันพูดแล้วจูบแรงๆไปที่ปากของเขาหนึ่งที

"จูบเท่านี้มัดจำไว้ก่อนได้ไหมครับ เดี๋ยวพรุ่งเราก็เจอกันแล้ว" แก้มทั้งสองข้างของเขาแดงขึ้นก่อนหลบสายตาฉัน

"ก็ได้ พรุ่งนี้รีบกลับมาหาพี่ฮวาไวๆนะ"

"ได้เลยครับพี่ฮวา"

หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมฉันไม่กลับบ้านเหมือนจองกุกบ้าง ฉันมีบ้านอยู่ในโซลก็จริงแต่ไม่อยากกลับไป ที่บ้านมีแค่คุณพ่อของฉันกับภรรยาใหม่ของท่าน คุณแม่ของฉันเสียไปเมื่อห้าปีก่อนจากอุบัติเหตุรถชน จากที่คุณพ่อท่านไม่ได้สนใจไยดีฉันอยู่แล้วก็เปลี่ยนเป็นหมางเมินและเหินห่าง นั่นเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมฉันถึงเป็นโรคซึมเศร้า​ จากนั้นสองปีท่านก็แต่งงานกับภรรยาใหม่ เธอไม่เหมือนนางร้ายในละครหรอกนะ เธอดูแลฉันอย่างดีเอาใจใส่เลี้ยงดูฉันมากกว่าพ่อแท้ๆเสียอีก จนกระทั่งฉันแยกมาอยู่คนเดียวตามลำพังที่คอนโด จะมีก็แค่เงิน​ของคุณพ่อที่โอนเข้าบัญชีฉันในทุกๆเดือนในตัวเลขหลักแสน ฉันไม่ปฏิเสธว่าที่บ้านมีฐานะและค่อยข้างร่ำรวย ถึงแม้ว่าที่บ้านฉันจะมีทุกอย่างแต่กลับขาดความรักความอบอุ่นของผู้ที่ให้กำเนิดฉันมา

คุณฮันบยอล​​​คือภรรยาใหม่ของคุณพ่อ เธอมาเยี่ยมฉันที่คอนโดบ้างเป็นครั้งคราวและทุกๆครั้งเธอจะหิ้วอาหารและขนมหลากหลายอย่างมาให้ฉันจนเก็บเต็มตู้เย็น ฉันรู้สึกได้ถึงความห่วงใยของเธอนะ เพราะเนื่องจากคุณพ่อท่านไม่อยากมีลูกอีก คุณฮันบยอล​​​​จึงเอ็นดูฉันเหมือนกับเป็นลูกสาวคนหนึ่ง คุณฮันบยอล​​​​รับรู้ว่าฉันกับจองกุกคบกันและไม่ได้มีปัญหาหรือสงสัยอะไรแม้ว่าจองกุกจะยังเป็นเด็กมัธยมอยู่ก็ตาม

ผ่านไปสามเดือนแล้ว เอกสารประกาศผลสอบถูกส่งมาที่คอนโดของฉัน ผลปรากฏออกมาว่าจองกุกสอบติดมหาลัยที่เขาตั้งใจเข้าได้พอดี เราได้ไปเลี้ยงฉลองด้วยกัน ฉันซื้อของขวัญเซอร์ไพรส์จองกุกนิดหน่อย เป็นนาฬิกาเรือนสีเงินดีไซน์เรียบหรูที่ราคาเหยียบหลักแสน แต่ฉันไม่บอกราคาของมันให้จองกุกรู้หรอกนะ เพราะถ้าบอกไปเขาก็คงจะปฏิเสธและขอคืน ฉันเลยโกหกกลับไปว่าซื้อมาไม่กี่พัน จองกุกดูไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่แต่ก็ยอมใส่ให้ฉันดู

แขนของจองกุกมีเส้นเลือดขึ้นมากพอที่จะทำให้สาวๆหลายๆคนหลงใหล ริ้วกล้ามเนื้อตามแขนของเขากำลังพอเหมาะไม่มากหรือน้อยจนเกินไป ยิ่งเขาสวมใส่นาฬิกาที่ฉันให้แล้วยิ่งทำให้เขาดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นไปอีก

คืนนี้ฉันพาจองกุกมาฉลองและดินเนอร์ที่ใจกลางโรงแรมหรู มีเมนูอาหารหลากหลายจานวางอยู่บนโต๊ะ คืนนี้จองกุกแต่งตัวหล่อเหลา ส่วนฉันใส่เดรสผ้าซาตินสีไข่มุก

พนักงานบริกรรินไวน์ใส่แก้วให้ฉันดื่มแก้วแล้วแก้วเล่า จองกุกไม่ได้ห้ามอะไรฉัน​ เขาดื่มแค่น้ำเปล่าหรือไม่ก็น้ำอัดลมธรรมดา จองกุกไม่ดื่มแอลกอฮอล์อยู่แล้วรวมถึงสูบบุหรี่ด้วย

ผ่านไปซักพักฉันที่เริ่มมึนๆก็โดนจองกุกพากลับห้อง

ฉันทิ้งตัวลงบนที่นอนทันทีที่เห็นเตียง จองกุกเดินมาจัดการกับเครื่องสำอางของฉัน เขาใช้สำลีเช็ดเบาๆก่อนจะปลุกฉันให้เปลี่ยนชุด

"พี่ฮวาครับ มีแรงลุกไหม ผมจะเปลี่ยนชุดให้"

"งื้อ..." ฉันเอนตัวจากที่นอนแล้วลุกขึ้นนั่ง ยกแขนทั้งสองขึ้นเพื่อที่จองกุกจะได้ถอดชุดเดรสของฉันได้สะดวก เหลือไว้แต่เพียงชุดชั้นในสีเนื้อของฉันเท่านั้น ฉันเห็นจองกุกหน้าแดง ถึงแม้ว่าเขาจะทำแบบนี้เป็นประจำในเวลาที่ฉันเมาแต่เขาก็ยังไม่ชินเสียที เห็นดังนั้นฉันเลยคิดแกล้งจองกุกนิดหน่อย

ฉันหยุดชะงักแขนลงก่อนที่จองกุกจะใส่ชุดนอนตัวใหม่ลงมา สีหน้าของจองกุกดูแปลกใจ ฉันยิ้มยั่วให้เขาก่อนเอี้ยวตัวเข้าไปใกล้จองกุกแล้วกระซิบ

"ไม่อยากเปลี่ยนแล้วชุด ถอดหมดแทนเลยได้ไหม"